kłos dojrzały bywa pusty (wiersz)

wiatr kołysze  -   samo złoto kłosów tyle 

każde małe  wiarą pachnie

cud natury

duże ma już smak na niby

ot  -  taki 

wiek 

pół kopy blisko

a on  -   dalej fika w snopkach

ości ostre stoją w pionie

ziarna tylko trochę

cóż  -   kłos w środku bywa pusty

panoszą się  chwasty  -   kąkol i osty

złe przyprawy w  polu

też trzeba wykosić

to - żaden kwiat i plon nijaki

i gdzie   -  to złoto

jeszcze goni, goni  -  frunie

stoi  worek   pusty

kiedy święta  - pyta...?