Zostań (wiersz)

W mroku gubię zwątpienie 

I zastępuję je

pożądaniem

W Twoich rękach

i pod zmienionym nazwiskiem

drwię sobie ze świata

paląc wszystkie mosty

za sobą

Najmilsi nieobecni

Arena życia

nie pomieściła takiego tłumu

Niewytłumaczalne

ale melodia istnienia

dotarła do wszystkich

z brzuchami pełnymi głodu

za jutrem

Onieśmielasz mnie

tym

że zawsze masz odpowiedź na pytanie

którego

głośno nigdy nie chciałam zadać