Eschaton (wiersz)

kopuła nieba to bańka

bąbel wnęka

przestrzeń poduszki

w której odbijają się galaktyki

jestem na obrzeżach

tej pustki

a może w centrum

siedzę w pierwszym rzędzie

i patrzę na ziemię

na której wszystko

po staremu

po czasie snu

przyjęciu porannej paszy

(zjedzeniu fit śniadania)

wypiciu kubka kawy

idę do pracy

staję przy maszynie

wyprostowany

jakbym kij połknął

i był kodem kreskowym

jak wy z ewolucji człowieka

w graffiti banksy'ego

jestem gotowy

do audytu produktu

w dzień blue monday

ciekawe czy wartość pracy dziś

pójdzie do góry czy w dół

i zostanę wyautowany

przez lokalną ekspozyturę

władz centralnych

ja nadal pielęgnuję

małpę wewnątrz

pbs.twimg.com/media/FDeBXjGWEAElq4J?format=jpg