Literatura

Nędznicy (wiersz)

Yaro

ciągniesz jak rannego na wojnie 

skostniały świat widzę z krawędzi z przedmieścia 

ze wzgórza miasta opustoszałe szaro i brak świateł 


zasypani wspomnieniami wybiegamy w przeszłość 

było dziecinnie było dobrze każdy dzień 

niósł radość młode kwiaty w dłoni 

kwiaty jabłoni kłosy żyta na chleb 


dzisiaj wojna w głowach z niewidzialnym wrogiem 

zasłaniam twarz szalikiem made in China 

duszące powietrze i słowa na grobie 

żył lecz skonał umarł a tak chciał żyć 


żył jak książę umarł jak biedak z Nędzników 

żyjemy na cienkiej nitce żyjemy mimo że nas nie ma

 


Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta?   Zarejestruj się
przysłano: 16 stycznia 2022 (historia)

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca