WERSY DLA POCHOWANEGO (wiersz)

Dzwonki w sercach na cmentarzu.

Zgiełk dzikich gęsi w locie zwraca uwagę,

lecz żal już wychodzi za trumną

z kaplicy.

Gęsi dzikie w powietrzu omijają myśli, które schodzą do ziemi.

Żałobnicy skierowani w tył

i w dół. Chowany ściągnął historię z ludzi.

Przechodzi przez aleje.

Brzmi krok w krok.

Przyjdzie czas, że rozejdzie się

po kościach, osunie się w kąciki zapamiętania.

Wówczas zaświeci

kamerton ciszy.