***(bukiet kwiatów polnych CDXXIII) (wiersz)

***(bukiet kwiatów polnych CDXXIII)

nie mów że mi umrzesz gdybym ja do życia

do życia w spojrzeniu a naprawdę grobna

i grobana co kocha każdą powieść czyta

bo czyta bo czuła a jej czar nie znika

duszno mi od fiołków które rwiesz w wisiory

kosmate fiołki – stokrotki kosmate

szepczesz czemuż wątpisz o śmierci w wieczory

czemuż ciebie pieszczę a śmierci nie pragnę

czemuż się tak staram której dzwon ma przybyć

i się kolebie dzwon na który czekam

i czemuż czuję pierścionki na palcach

i czuję pieszczoty i palcom pierścionki zakręcam

czemuż wątpisz miła czyżbyś całowała śmierci

w pośmiertnej w pocałunek który nie ma bywać

gdy czujesz pieszczotę która we mnie pieści

ty czujesz przed śmiercią, że ja wciąż nie gdybam

27 stycznia, 2022

Andrzej Feret : (1) Andrzej Feret | Facebook

fotografia z Internetu : (1) Facebook