***(bukiet kwiatów polnych CDXXIII)
nie mów że mi umrzesz gdybym ja do życia
do życia w spojrzeniu a naprawdę grobna
i grobana co kocha każdą powieść czyta
bo czyta bo czuła a jej czar nie znika
duszno mi od fiołków które rwiesz w wisiory
kosmate fiołki – stokrotki kosmate
szepczesz czemuż wątpisz o śmierci w wieczory
czemuż ciebie pieszczę a śmierci nie pragnę
czemuż się tak staram której dzwon ma przybyć
i się kolebie dzwon na który czekam
i czemuż czuję pierścionki na palcach
i czuję pieszczoty i palcom pierścionki zakręcam
czemuż wątpisz miła czyżbyś całowała śmierci
w pośmiertnej w pocałunek który nie ma bywać
gdy czujesz pieszczotę która we mnie pieści
ty czujesz przed śmiercią, że ja wciąż nie gdybam
27 stycznia, 2022
Andrzej Feret : (1) Andrzej Feret | Facebook
fotografia z Internetu : (1) Facebook
