Ręce opadają (wiersz)

W pamięci pejzaże odbite kalendarze

Ślady na wertepach jasnych klifów

Samobójczych nieudanych prób

byle rzucić się w wir życia

odbić się od dna skalistych rzeźb

wciąż biec na podwójnym oddechu

W ustach pełno słów krzyk na ustach

a przed nami chaos wojny zgrzytanie

nic pewnego w zielonych oczach

Człowieka marnego w obliczu złego

Bo ktoś rozkaże walcz przeciw bliźniemu