***(bukiet kwiatów polnych CDXCIV) (wiersz)

***(bukiet kwiatów polnych CDXCIV)

rzucę chwilę tam gdzie proszę

o pardon – jesteś tak potrzebna

wypisuję się o pardon w szczęściu

o nic więcej dziś nie proszę

może wymalowałbym co potrzeba

złamał się jak pióro złotą stalówką

atramentem czarnym bym poleciał

w rzeźbie i marmurem białym spoczną

by mieć dosyć tego czego nie mam

co mi w wierszu piszczy tak od biedy

ale w tobie jest dorożka jak Gałczyński

co napisał swoim poetyckim grobem

razem z Beethovenem… sic !

27 lutego, 2022

Andrzej Feret : Andrzej Feret | Facebook

-----------------------

foto : Facebook