na stopach liczę odciski (wiersz)

połączeni cienką linią 

przechodzimy poziom dalej 

w świecie artystycznego mroku 

surrealistyczne fantastyczne 

obrazy słowa w rzeźbione życie 

uciekam drogą szeroką 

twarda zbita od kroków 

artystyczna ekspresja 

pozwala wyrzucić ze środka 

wewnętrzny niepokój 

obawy wrosły w ziemię 

jak osty jak chwasty co niszczą 

dobrą reakcję w symbiozie 

pójść oddalić się od siebie 

by bardziej się do ciebie zbliżyć 

jesteś rzeką polem obfitym 

sytym być i umrzeć w dobrobycie