Pan smutek na topie (wiersz)

Pana już nie ma 

puka  tylko smutek

o - tam - zobacz 

chodzi

snuje się i nogi popycha

oko smętne i usta zamknięte

i plecy ku ziemi

przygięte

dlaczego

była

chata pełna śmiechu

i buzie rozbiegane

twoje

było

trochę zgrzytu

najsłodsze najmilsze  -  nie chciało zeszytu

atrament wciąż brudził i kleksów

cała masa

szukał

drążył

chronił

kłaniał się do pasa

     - to pani

     - to pan

od wielkiej nauki

a - dziś radość  zwiędła 

gniazdo pełne sztuki

kruki i sroki fruwają wysoko

za płotem

głucho i kapcie wsuwaj 

głęboko....