***(bukiet kwiatów polnych DCXLVI) (wiersz)

***(bukiet kwiatów polnych DCXLVI)

to znowu nic znów na mnie spadłaś

niczym grad ciemny z jasnego nieba

dekolt zaczepia puenta tnie

pójdę niech zerwę bilecik słów

może czasami trzeba na złość

Tobie powiedzieć… ja mam do diabła

zostawić smaki obejść się precz

pójdę zapomnę ślad – niepogoda

romans z ukradka pożądam trwam

i w niepogodzie rozwiewasz myśli

nie gubię oczu – ach to twój ślad

to znowu nic tylko się przyśnić

to znowu nic i znów prostszego

znów na mnie spadłaś i nic nie mówisz

nic nie jest warte chyba że znów

znów na mnie spadniesz –

znów będziesz dramat bo

znowu nic

1 maja, 2022

Andrzej Feret : Andrzej Feret | Facebook

---------------------------------------------

fotografia z Internetu : Facebook