Drzwi. (wiersz)

Nie traktuj mnie jak drzwi.

Z każdym odgłosem kroków, otwieram się na inny świat.

Nie jest więc trudno pomylić się w takim przypadku.

Słyszysz ?

Dźwięk kroków.

Pukanie.

Widzisz ?

Swoje oczy, kiedy zerkasz przez wizjer.

A ja ?

Uważasz mnie tylko za obiekt,

Zainteresowania.

Z pewną ironią posprzątam twój pokój.

Z nudy wytrzesz mnie z kurzu

Zabij, przeklnij.

Och proszę nie traktuj mnie jak

Solidny obiekt.

Muszę od ciebie odpocząć.