Droga przeznaczenia (wiersz)

Planeta jest piękna

ale powoli wysycha

pozostaje tylko nadzieja

w drugiego człowieka

Wiara jest chwiejna

Bóg czeka w niebiosach

ludzie szukają drogi

wypatrując swojego Zbawiciela

Grzech nie znajduje winnych

pozostaje  Adam i Ewa

w wojnach ukrywamy cierpienia

w sercach pokrytych ranami

A tam z krzyża leje się krew

przemywając nasze sumienia

z popiołu anioł wyrywa nas  z ciemności

oświetlając blaskiem drogę przeznaczenia

A miłość znaczy pojednanie

kto zechce wypełnić Arkę

ten  nie zaginie już nigdy

a ubodzy staną się królami

Biedny  nie zazna już głodu

a chorzy wyzdrowieją na wieki

granice pokus ziemskich przeminą

gdy przekroczymy bramy do Edenu.