Drzwi zamknięte w naszym domu przed sobą,
siedzimy sami w pokojach swoich.
Nawet nie odbierzesz,
gdy siostra zadzwoni, gdy chce dopytać o samopoczucie.
Już nie jest tak jak kiedyś,
stajemy się starsi, nasze relacje się oddalają.
Już nie umiemy znaleźć wspólnego języka,
miny uśmiechają się tylko przy obiedzie.
Tęsknie za chwilami, kiedy gadaliśmy w nocy, udawaliśmy przed rodzicami, że śpimy.
Tęsknie za graniem w gry planszowe do późnej pory i za głupimi kłótniami.
Tęsknie po prostu za dawnym Tobą......
Wróć! Proszę.
