Szukam mej drogi.
Krzyczę, skaczę, wołam.
Szukam właściwego miejsca na tym świecie.
Po południu spotykam wciąż ten sam strumyk przy którym siadam i zaczynam wyśpiewywać smutne piosenki.
Ludzie się gromadzą i mnie oklaskują, nie wiedząc, że to krzyk mej duszy.Podoba im się tekst, więc śpiewam dalej starając się nie fałszować, bo widzę, że ich uszczęśliwiam. Uśmiecham się przy tym dla nich.
Jest już późny wieczór, oni nadal stoją. Mam już dość śpiewu na dziś, ale zostaję bo nie wiem i tak co mam dalej zrobić z swoim życiem.
