w oddali widać światło (wiersz)

w moje oczy patrzą w strony
gdzie zniszczony dom dziadków
gdzie miłość zmienia się w nienawiść
kocham ludzi choć oni wyrażają inne zdanie

mojej ziemi brakuje łez wzruszenia
potu po ciężkiej pracy

byłem mały mieliśmy mały świat
słowa nie wystarczą nikt nie powie
wróć

daleko przysypany wspomnieniami
usycham na wiór
muszę powstać zbudować dom
dać prawdzie wiarę ukochać kochane
dzieci

wskazać drogę by nie pobłądzić
wyznaczyć cel i iść naprzód

nie patrzeć w tył za tym co przepadło