***(bukiet kwiatów polnych DCCLV) (wiersz)

***(bukiet kwiatów polnych DCCLV)

wydęte rufy dzwonią i trzepoczą

i sieją osty zasypane szafą

dwa tylko odrzwia zamknięte na oścież

dwa tylko słowa – Ty Ja – i pejzaż

i dno skopane co ścieli zmarłego

śpieszny stóp bełkot – drobne dostrojenie

zamarłym gwarząc i szukając prawdy

któż prawdy nie zna i któż w prawdę wierzy

dziupla delfinów sieje strach in blanco

zawsze daleko i zawsze to samo

i pusta przestrzeń w mrok Pańskiego Grobu

zawsze namiętnie i zawsze tak samo

a mnie ta prawda gwarzy się uśmiecha

przez ścianę cegieł prawda niknie obok

1 lipca, 2022

Andrzej Feret : Andrzej Feret | Facebook

Foto: Facebook