w tej zagrodzie rosły kwiaty (wiersz)

za zakrętem - nic nie pachnie

w tamtym polu żwir się sypie

kurz zostaje  miga w dali

bańka pękła  

ciemne  smugi porwał wiatr

może dobrze

po co wracać

tamto gorzkie dawno śpi

tylko duch krąży po sieci 

nić  pajęcza roni łzy

kogo

cieszą

wichry zamęt sieci

po co żyjesz

po co biegasz

w sercu - w duszy - pustkę  nosisz 

a  -  gdzie pełnia - księżyc wielki

gdzie 

zgubiłeś  -  dobro z groszem

tu - wiatr goni  muszle  puste

niebo pyta

kto przesieje takie grudy

matka  sama

siłą ducha  czyści pole 

dźwiga doły

dmucha lotem -  pąki chroni

i w tej  -  zagrodzie  rosną kwiaty....