Spektrum Kobiet (wiersz)

Kobieta może być grzeszną, jak i też świętą,

miłością tak głęboką, że aż wprost niepojętą.

Może być dobrą, jak i mieć serce z kamienia.

Tolerancyjną lub też z brakiem zrozumienia.

Może być aniołem mającym kontakt z Bogiem,

lub mieć naturę diabła, być jak z piekła rodem.

Milutką w pożyciu lub też pełną toksyczności,

samotnikiem, albo lubiącą zapraszać gości.

Zmysłową lub też przeciwnie, pełną oziębłości.

Sympatyczną albo zdolną do skrajnej podłości.

Poświęcającą się, lecz czasem egocentryczną.

Uduchowioną, chociaż także i materialistyczną.

Lękliwą, jak i idącą naprzód z zapałem odwagi,

potrafiącą powiedzieć głośno, że król jest nagi.

Z poczuciem wolności lub w życiu zbyt uległą,

Bardzo uczciwą, lecz też czasami przebiegłą.

Może być wrażliwą, jak i też twardą, jak skała.

Kochającą i taką, co serca mężczyzn by łamała.

Cichutką lub głośną, zdarza się też i krzykliwą,

wybaczającą, jak też czasami nawet i mściwą.

Idealistyczną lub poglądowo bardzo przyziemną.

Wykształconą, oczytaną, ale też bywa i ciemną.

Może nieść radość lub rozsiewać wciąż smutki,

zależy od tego, jakie wtedy kierują nią pobudki.

Może być atrakcyjną kobietą lecz powierzchowną.

Milczącą, lecz zdarza się, że i bardzo rozmowną.

Może być dziegciem, jak też plasterkiem miodu,

zależy od tego, z jakiego wywodzi się ona rodu.

Gdybym miała wybierać, jaką jestem kobietką,

nie zrobiłabym tego, bo nie chcę zostać kokietką.

Dlatego więc, zostanę tajemniczą i nieodgadnioną,

lecz zdradzę, że jestem z poczuciem humoru żoną.