,,Złote Serce Słowiańszczyzny" (wiersz)

     Jakże wspaniale byłoby zebrać książki wszystkie,

Zarówno te naukowe, jak i publicystyczne,

Poruszające tematykę polskich,

Wczesnośredniowiecznych plemion słowiańskich,

 

Zarówno Polan jak i Wiślan,

Lędzian, jak i Dziadoszan,

Plemion Lechickich, choć wszelakich,

Zawsze jednako dumnych i walecznych,

 

Cudownie byłoby je wszystkie czytając,

Zanurzyć się w historię zapomnianą,

Tych wszystkich wielkich plemion polskich,

Zarówno ich upadki jak i wzloty,

 

Jednocześnie poznając Ich zapomnianą,

Historię długą i wspaniałą,

Przybliżyć się nieco do odwiecznej tajemnicy,

Całej prastarej Słowiańszczyzny,

 

Tej odwiecznej,

I odwiecznie ciekawość wzbudzającej,

Skrywanej przez historię świata tajemnicy,

Dlaczego to akurat słowiańskiemu narodowi…

 

We władanie została oddana,

Europy niemal połowa,

Ziemie bogate i żyzne,

Dla rozwoju ze wszech miar dogodne,

 

Dlaczego nie starożytnym Grekom czy Rzymianom,

Czy też licznym germańskim plemionom,

Ani nawet nie Tatarom,

Ale właśnie Słowianom,

 

Dlaczego to Polanie osiągnęli władzę nad Wiślanami,

Lędzianami, Dziadoszanami, Pomorzanami,

A nie Wiślanie nad Polanami,

Czy też Pomorzanie nad Goplanami,

 

Dlaczego to na przykład Wisławowi,

Czy też władcy Lędzian Wyszowi,

Nie przypadła taka sama misja dziejowa,

Jak Mieszkowi władcy plemienia Polan…

 

Na polach rozległych,

Pod dębem tysiącletnim,

Bije ukryte Serce Słowiańszczyzny,

Odnajdź je i włóż do swojej piersi,

 

I ty odważ się zanurzyć w głąb historii Słowiańszczyzny,

Gdzie przywiązanie do tradycji,

A zarazem dumy poczucie,

Bywają nierozróżnialne,

 

Przybywasz wezwany głosem wewnętrznym,

Z głębi słowiańskiej tożsamości pochodzącym,

Stajesz u progu średniowiecznego,

Tajemnego sacrum słowiańskiego,

 

Ponad stuletnia,

Drewniana grodu brama,

Otwarła się z dudnieniem przeciągłym,

Otwierając świat nieznany przed poetą wiedzy głodnym,

 

W swojej głowie zobaczysz oczyma duszy,

Z ojczystych dziejów malowane obrazy,

Wielkie i chwalebne czyny,

Zaginionych w pomroce dziejów wodzów Słowiańszczyzny,

 

Kiedy zapragniesz jednym z nich się poczuć,

Na własnej skórze przygody jego odczuć,

Armią słowiańskich wojów dowodzić,

Wielkie pragnienie zwycięstwa w duszy swej rozbudzić,

 

Niech tamten świat zamieszka w twej duszy,

Wszystkie twe emocje bez wyjątku poruszy,

Niech w twojej własnej piersi zabije,

Słowiańszczyzny Serce Złote!