Maki w ogrodzie (wiersz)

cierpliwość i pasja  najlepiej

uczy i ćwiczy 

poczekaj.....

czasami trzeba być zerem

ot - tak - na niby się toczy

może -  tak prościej i lepiej

ten

z boku 

czuje się wielki i dalej rośnie

drabina sięga już nieba

ale....

tam

też trzeba pokory

a - tu nie ma granicy

zaczynasz budować od zera

przesuwasz myśli i progi 

z nieba spadło westchnienie

i talent  plastyczny 

tak góra pomaga i czyści 

pył  czasem przeleci nad głową

czy wiórki migną w pamięci

tylko - tu kamień nie leci

i z boku nie kwitną osty

masz swoje obłoki i bieg 

radość -  zasieje maki

i słowo w  ogrodzie  rozkwitnie...