AUTOBUS PEŁEN NOCY (wiersz)

W moim mrówczym śnie

znajdują mnie luki

na przebudzenie.

Wtedy układam się inaczej.

Widać masę, która płynie jak krew.

Uśmiechy w płatkach śniadaniowych

wymienione w myślach na okładki.

Przechodzą, by popadać wraz z deszczem

do naszych stanów pół nocnych,

gdzie dzień i bez różnicy mija

z bagażem.

Tymczasem

autobus pełen nocy kołysze do snu.

I ja,

pasażer,

docieram dokładnie tam, gdzie trzeba.

Na koniec bajki.