Retro

Kinga Hryc

 

Więcej wierszy na stronie:

https://www.motyleksiazkowe.pl/poezja/54493-raj-utraconych-9788396300546.html

 

 

Dzwony obok okna  

Dzwonią i wprawiają nas w osłupienie słono opłacone  

Byśmy mogli żyć wiecznie 

Zawczasu zagrały nam trawy byśmy nigdy ich nie pochowali z brudem 

Chwal mnie i ponieś urojeniu bo pochodzę z grzmotów i burzy  

Kiedy podwija się sukienka z łzawej czereśni  

Wcześniej  

Unosił nas nieświadomie jeden z ziaren grochu miękkie po brzegi a zapadające się poprzez łyse hale i wstrząśnięte granity – tylko ziarnko grochu pod głową księżniczki  

Schowaj głowę schowaj głowę schowaj głośnię a oni znowu strzelają  

Bo oni znowu strzelają  

Chcą przeszczepu chcą naszego wnętrza schowaj się pod piaskiem  

Nie wyprawią nam uczty – zjedzą żywcem 

Jakże słodkie jest udawanie martwych przed umarłymi a jakie chore  

Ale najważniejsze żebyś schował głowę i ujarzmił słowa kiedy wyjdą przemoknięte z potoku  

Endometrycznie wybujałe  

Zalęgnione w retrospekcji  

 

 

* wiersz próbny z nowego tomu, pt: "Cienie straty".

 

Kinga Hryc
Kinga Hryc
Wiersz · 5 listopada 2022
anonim
  • Mithril
    ...dżizas

    · Zgłoś · 2 lata
  • Tomasz Socha
    Dużo słów, dużo myśli... Aż nie wiem, co myśleć i czuć na temat tego utworu. Ale wierzę, że wiele sensów wypłynęłoby z tego po głębszej analizie. Twórz dalej, moja droga :).

    · Zgłoś · 2 lata