Retro (wiersz)
Kinga Hryc
Więcej wierszy na stronie:
https://www.motyleksiazkowe.pl/poezja/54493-raj-utraconych-9788396300546.html
Dzwony obok okna
Dzwonią i wprawiają nas w osłupienie – słono opłacone
Byśmy mogli żyć wiecznie
Zawczasu zagrały nam trawy byśmy nigdy ich nie pochowali z brudem
Chwal mnie i ponieś urojeniu bo pochodzę z grzmotów i burzy
Kiedy podwija się sukienka z łzawej czereśni
Wcześniej
Unosił nas nieświadomie jeden z ziaren grochu – miękkie po brzegi a zapadające się poprzez łyse hale i wstrząśnięte granity – tylko ziarnko grochu pod głową księżniczki
Schowaj głowę schowaj głowę schowaj głośnię a oni znowu strzelają
Bo oni znowu strzelają
Chcą przeszczepu chcą naszego wnętrza schowaj się pod piaskiem
Nie wyprawią nam uczty – zjedzą żywcem
Jakże słodkie jest udawanie martwych przed umarłymi a jakie chore
Ale najważniejsze żebyś schował głowę i ujarzmił słowa kiedy wyjdą przemoknięte z potoku
Endometrycznie wybujałe
Zalęgnione w retrospekcji
* wiersz próbny z nowego tomu, pt: "Cienie straty".
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się