chwile jak motyle (wiersz)

dokąd zmierzasz chwilo w pamięci

co nam pozostało prócz wspomnień

nawet gdy źle wojna gniew ludzi

odszukasz znajdziesz czas na wspominki

gdzieś w kącie przytulony do ściany w celi

ten świat traci równowagę podparty kijem słabym

kiedyś coś pęknie może już pękło

tak mi się wydaje grząsko w tym bagnie

składam litery upycham słowa w zdania

wszystko podane jak danie kawa rozlana

myślisz co kupić a oni nie mają co do gara

współcześni niewolnicy

bardziej grzeszni

nie ma chwil na pokój przestaje być pokojem

w powietrzu motyle

trzepoczą skrzydła

jak flagi zwycięskie

delikatnie mocują się z wiatrem