Narodziny Zbawiciela (wiersz)
Tomasz Kucina
rozporządził Cezar August głosu zaliż nie oszczędzał
by zrobiono spis ludności
twierdził Flawiusz – w wszystkich miastach i okręgach
podążają jegomoście
do miast bliskich by się dać zapisać – w księgach
do Judei do Betlejem idzie Józef z Nazaretu
w piachu się odciska pięta – a Maryja jest brzemienna
ale idą – nie naruszyć śmią dekretu
do Betlejem doszli w końcu i pytali tu o nocleg
nikt nie przyjął ale ale
Tej Rodziny Świętej w domu
traktowano zimno wrogo wysyłano – byle dalej
w Żłóbku Dziecię Boże śliczne przyszło na świat po kryjomu
nie wiedziałby nikt zapewne
że nam Mesjasz się narodził
gdyby nie sam Anioł Pański który z Nieba wieść – ogłosił
usłyszeli ją pasterze co trzymali
straż nad trzodą – rzekł tak Anioł do nich nocą:
nie lękajcie się pastuszki. was spotyka Radość Wielka
tam za miedzą za zakrętem
jest Stajenka – nad nią gwiazda świeci piękna
z góry prosto miga sobie
a tam w Żłóbku wasz Zbawiciel – na was czeka
do Anioła dołączyli jeszcze inni Cherubini
wychwalali Dziecię Boże pod Niebiosa pastuszkowie
wyśpiewali wymodlili
Chwałę Bogu. także tobie
z Zastępami Niebieskimi. świat się Bożym odtąd zowie
do Stajenki podążyli. przed Dzieciątkiem poklękali
Jezus zerkał na nich słodko oczętami niebieskimi
a Maryja Józef Stary – pełni Dumy no i Wiary
—
