styrany (wiersz)

przy stole posępny 

na krześle uśpiony 

zmęczony potwornie zły 

schylony nad dłońmi 

zamyślony spracowany 

dzień jak każdy taki podobny 

weekendy spokojne 

na spacerze na rowerze 

spędzony czas z żoną 

dzieci wokół czworo 

za zakrętem niewiadoma 

skończony wypoczynek 

od nowa Polska ludowa 

nie ma przebaczenia 

nikt nie liczy na powrót Jezusa 

praca praca w kościele taca 

wszędzie kasa opłacone 

parkingi hotele kochanki 

świat pieniądzem fundamentem 

mocnym w murowany w rzeczywistość 

tak nierealna jak sukienka z komunii 

teściowej komża dziadka ministranta 

Bóg wpatrzony w człowieka 

los policzony paciorki na szyi 

koniec bliżej niż dalej otwarte niebo 

w wyczekiwaniu zmarszczonych twarzy