"Godzina czwarta" (wiersz)

Mówią ze ta godzina martwa

Gdy czasu kres

Gdy wszystko trafił szlag

Gdy wszyscy śpią

Puste ulice , cisza

Z bloku , balkonu , na drzewie

Kres człowieka zostaje

Gdzie przed tym dusza krzyczy:

"Mam dość , nie chce żyć, nie chce"

I znów kolejne puste łóżka

Potop krwi i cicha woda

I potem smutek i nicość

Gdy złe myśli pochłonęły

Gdzie zmęczona dusza znika

Samotna i bez wsparcia ,

Odwróceni przez grupę , zduszeni

Na uboczu stali i w liście:

O godzinie czwartej

Pod czarnym pelikanem