przejście podziemne (wiersz)

Święty slogan na murze.

Słowo w przejściu podziemnym.

Szept w pociągu podmiejskim.

Na ulicy narybek,

który popłynie z duchem.

Oczy w autobusie,

który ranny jest i krwawi.

Odwrócony z białym szumem.

Przyprawiony ogon.

Wrastające rogi.

Prosta prostopadła

do zakrętu za twym każdym rogiem.

Betonowe skrzydła anioła

upadłego w parku

po raz pierwszy i drugi.

I po raz trzeci powieki,

które pragną spać.

Zamykają się. I świat

za ekranem z teraźniejszości,

który mnie chroni.

Za sloganem na murze,

który mnie odwleka.

Za podziemnym słowem w przejściu,

które za mną woła.