żądze (wiersz)

ze wsząd cisną dzikie żądze

krążą myśli niegrzeczne niedobrze

nie poddam się krótkiej chwili

zniszczy zniewoli spłonął niejeden

będzie mało będzie niegodnie

skuszony odpuszczę daj spokój

nie potrafię wytłumaczyć kobiecie

powstrzymam się od żądzy tak lepiej

uspokojenie sumienia potrzeba siły na zło

czy wystarczą kwiaty list w żółtej kopercie

wybacz że nie popieram koronek

wprowadź w błąd cichych żądz

gdy się poruszasz wzbudzasz coś

nie potrafię wytłumaczyć oderwać wzroku

od kobiety nagrodą zawsze udany koniec

spokojnie jak by przy okazji dajesz

nie chcę brać pod skrzydła wiatru