herbata i Ty (wiersz)

ciepły wieczór ubrany w niebo 

letni powiew aksamitnego wiatru 

delikatnie poruszył koronki sukienki 

w kawiarni cisza z kadzidełek szary dym 

zapach świec z bladym światłem 

rzuca się cień w indyjski styl 

pijemy herbatę o smaku spalonej ziemi 

lekka odpływam z każdym łykiem 

jestem obok a jednak daleko w myślach 

gorąco piasku Sahary w ustach goryczki smak 

gwiazdy w oczach, patrzysz szczerze 

nie do wiary zakochani piją herbatę 

tylko tlen co pozwala unieść się słowom 

każdy dźwięk każdy łyk zbliża ciepło dłoni 

spójrz czas pozwolił by razem być 

toczyć się po życia kres z każdym łykiem 

więcej chcę poznawać cię, doznać zaufania 

razem pić herbatę delikatną dotykać dłoń

ponieść się refleksji odpocząć jak się da