ciągle otulona, nie wzgardzona

Sercem Ku Wiośnie

dotknęła w namacalnych ramionach

w przyszłej wyobraźni poznanych słów

utuliła od źdźbła i kaźni nie wzgardzona

nauczyła ile to więcej jest mądrych głów

pojęta żona niniejszego chłopaka

co lata jak młody duch

wszystkim się wyznał z dziećmi na czworakach

jego witalny słychać poranny trucht

 

Oceń ten tekst
Ocena czytelników: Dobry 1 głos
Sercem Ku Wiośnie
Sercem Ku Wiośnie
Wiersz · 25 maja 2023
anonim