przecież kiedyś był mały... (wiersz)

szybki zwinny i cały

gotowy do lotu

z boku szczyty wysokie pod nieba

a po drodze  - duch skały i przerwane sandały

cztery kąty rozdarte na części

i kto - to ogarnie...

kto ogrzeje - przytuli

czteroletni czas marny i ciepłem wyścieli

próg śliski

kiedy 

wszystko w przelocie

później

później i potem - nic już nie grzeje 

a - ziębi

dusza chłodna nie trzyma

nici dobre przerywa - smak goryczy

pobiera

podrośnie - wyrzuci...

huczy 

gniecie i dusi - wszędzie

plecie i plecie - bez końca smugi pajęcze...