Wierszyk drabiniasty (wiersz)

Wchodzi na zorane, pochyłe pola Roztocza

obsiana we mnie, poprzeczniak w niecce powiek.

Z tafli mytej szyby odcina smugi, przesuwa niemy

środek ciężkości. Przypięty pasemkiem odkrytej skóry,

mogę odpaść i od drugiej kobiety kołującej wózek z dzieckiem.

.