Idzie człowiek (wiersz)

 

Idzie człowiek przez świat, wyłania się spośród drzew

Ubrany w kurtkę, na głowie czapka

Stąpa pewnie, jakby wiedział dokąd idzie

Ale nie wiadomo co ma w głowie.

Człowiek idzie dalej

Nie skręca ani w prawo ani w lewo

Może myśli sobie, że dojdzie do celu

Ale nie wie jaką napotka przeszkodę.

Człowiek spotyka na drodze mnie

Zagaduję do niego trzy słowa:

"Człowieku dokąd idziesz?"

Nieważne - odpowiada, idę bo chcę

Człowieku, zatrzymaj się, chcę z tobą porozmawiać

Już rozmawiałem z wieloma ludźmi - odpowiada

Ale jeszcze nie rozmawiałeś ze mną - mówię

Nieważne i tak nie znasz odpowiedzi na moje pytania.

Zatrzymaj się - próbuję raz jeszcze

Zostaw mnie - odpowiada zniecierpliwiony

Właśnie, że znam - wołam za nim

Nie wierzę - odkrzykuje zgorzkniałym głosem

I powoli znika we mgle ... tego świata

Kroczy człowiek przez świat

Czy wejdzie do nowego?

Niech ktoś mi odpowie.