jesteś zmęczona
zmęczeniem życia w taborze
wędrówki targanej tradycją
zmęczeniem bolesności korzeni
pod derką w namiocie gdzie spałaś
zmęczeniem starego omszałego pnia
na którym siadałaś z siostrą
zmęczeniem drogi wijącej się
wśród biedy miłości i stereotypami
jesteś radosna
radością mokrej trawy
którą obmywałaś twarz młodości
radością odgłosów ptaków
zieleni okalające dokoła
radością mchów miękki jak aksamit
leżąc nań podziwiałaś rysunki chmur
radosna jesteś
nie za szybko nie za wolno
w sam raz żeby zdążyć
autor Teresa Paprota
