Leon nie goń (wiersz)

usiadłem na ławce

ze zmęczoną butelką w dłoni

świat bezwzględny względem mnie

pamiętam ciebie piękna twarz

bezbłędnie otwieram usta

krzyczę na głos nie słucha nikt

kumple błazen co zawodził

pożycz mi szczęścia nie pieniędzy

mam dość życie daje w kość

odpływam ze skrętem w palcach

wypełniam pełno thc w płucach

park wieczorem ciekawy

można zarobić i się napić

koledzy po fachu są blisko

sklep niedaleko od szosy

bezbłędnie otwieram usta

krzyczę na głos nie słucha nikt

kumple błazen co zawodził

pożycz mi szczęścia nie pieniędzy

mam dość życie daje w kość

odpływam ze skrętem w palcach

wypełniam pełno thc w płucach

każdy swoje ma tęsknoty

każde słowo każda myśl

bezsens dobija mnie

dzieci częstują śmiercią