niech (wiersz)

niech się przewietrzy 

ciężki umysłu bałagan

z tego co rozmyślane

często 

niech nabierze kształtu

bardzo lekkiego

co do samego nieba

wzleci

zostawi siłę tęczy

deszczów strumienie

słońca ciepło

na dłużej

do ludzi przyciągnie

dobre buty włoży

i przed siebie 

pójdzie

a potem niech zobaczy

wielkie szczęście

z małych utworzonych

rzeczy

i niech zaśpiewa

gardłem całym

że nie potrzebnie tak

stałem