Repasaże panieńskich wianków (wiersz)

Maria jak ikonostas, drewniana w rozpiętej sukience,

mogła się modlić, żeby nikt nie wszedł do pokoju.

Niezabezpieczona przed czekaniem na list.

Anna chciała się spotkać po zmroku, porozmawiać w śpiewnym dialekcie.

Prowadziła rozchełstana, w polichromii pełni księżyca gotowa na wszystko,

czym opalamy pod słońcem.