rozbiegani (wiersz)

oceany błękitem płoną

fale się pienią łodzie kołyszą

w twoich oczach zakwitło niebo

łąki zielone lasy zmieniają kolory

boso biegniemy po rosie

ognisko na brzegiem

dym na jeziorze

całujemy usta nabrzmiałe

młodość płynie w niezbadane

czasy takie same przez cały czas

zmieniające się postacie jak u Szekspira

jesteśmy młodzi odbijamy daleko od siebie

leć wietrze wiej cisza boli mnie

deszcz moczy zamiast łez

szkło za mgłą na więcej mnie stać

starzejemy się każdym szarym dniem

nadzieją krem cienka warstwa na Facebooka