usiądź (wiersz)

kiedy skończyły się zapijaczone mordy

i nastały pijące białe kołnierze

kiedy świat zaczął być pełen

wykształconych bez inteligencji

kiedy gadają, gadają, gadają

wszyscy i wszędzie

i nie myślą ci co myśleć mogą

nie mają zdania swojego

nad zdanie tych co fałszywie 

oświadczają że wiedzą

na młodość pod kamerami

miast, wsi, ulic

na tłamszenie ostatnich

co próbują jeszcze

nie ma nic

i tylko ten rytm

co bije w żyły i serca

co pędzi gdzieś 

przed siebie ślepo

pozostaje częścią

nowego dziwnego

świata

a tu przecież ludzie

podobno tacy sami

skarpety śmierdzą

gacie brudne noszą

pazury gryzą

wciąż coraz bardziej

głupi.