Biurko twarde czyta bajki... (wiersz)

Obłok kryje błękit nieba - pary tworzy

lekki powiew puch rozpyli 

pokaże odnogi

i tu- na ziemi życie krąży

dusza drąży

duch bliskości ciepła szuka

moc tęsknoty mruczy

gdzie - ten mój jedyny.

Tam -  też była miłość wiotka

odpłynęła pełną łódką

tobie został

owoc kruchy - twój kochany

teraz ćwicz i buduj ramy

drugi gładzi swoje boki.

Może nie wie - może nie chce

może ma już inne plany

w tobie drzemie gen matczyny

ból i bieg i ściany

czort wywija chore treści

bujdy kręci

tamte

wichry pędzą koła - nie zatrzymasz

dzień i noc i nie  ma zmiany

dyżur wieczny.

Ucisz fale niepokoju

przegoń strach i męki

tu odbijesz - tam zawrócisz

wszystko - możesz...

Tylko z boku

nikt nie łapie całej treści

biurko twarde - czyta bajki...