przechlapane... (wiersz)

nie ma piór

kaczka  -  gdzieś i nic nie spływa

tylko gąbka już leciwa

pełna

mokra

srebrna głowa nie odbije

nie da rady - nie chce

młody - swoje

znów serwuje twarde rogi

serce

pęka

gdzieś -  zgubiła się granica i pokora

czyżby

czyżby

przyszła  - taka - jesień złota 

i już wszystko  przemielone 

odwrócone

i przechlapane...