Sedacja wziewna (wiersz)

Bądź pozdrowiony!

Cudzoziemcu codziennego użytku.

Na placu samotności i złudzeń

stoją postacie Mitoraja Igora

bez końcówek fleksyjnych.

Tylko usta wyrażają oboczną apologię

trzeba mieć coś własnego.

Ponad wszystkim transparent z krepdeszynu

coś w rodzaju symbolicznej piękności

nie siedź cicho i pokornie

jak posłuszna sekretarka.

Tymczasem współczesny Sanhedryn

przepełzł niepostrzeżenie na wskroś

i patrzy na Giaura żałośnie

jak biczuje się białą różą

zakochany po uszy w Leili.

Złudzenie ruchu

czyli chodzenie po ulicach

w epidemii zagłady

w poczuciu klęski

odkładam skibę pługiem koleśnym

w miłosny wiersz.

Protokoły Mędrców Syjonu

i Pseudo-Plutarch o wychowaniu dzieci

te dwie paralele ciągle żywe

wśród miłośników wierzby płaczącej.

U mnie brzydziej wszystko brzmi

rozdziera na drobiny istnienia

w ohydny rodzaj bólu.

Pod materacem filozofa

pięknie ułożone słowa

wyczuwają puls serca

w androgyniczny sposób.

Trzeba mieć anielską cierpliwość

żeby do tego dożyć

i nie bać się