Literatura

zatracenie (wiersz)

Dunmer z Morrowind

 

gdzieś w momentach swojej uczciwości
zatraciłam siebie 
by inni mnie spostrzegli 
na pozór wizji ułożonej 
w sposób podporządkowany 
jakby przez zwierciadło zwrócone
poprzez chciwość wewnętrzną
dusza krąży wokół słońca
albo słońce wokół duszy

niczego sobie 2 głosy
1 osoba ma ten tekst w ulubionych
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta?   Zarejestruj się
Konrad Koper 20 stycznia 2024, 09:21
Wybitny ! Metaforyczne przemyślenia...
Arian
Arian 20 stycznia 2024, 17:36
człowiek dusza, człowiek dupa
przysłano: 20 stycznia 2024 (historia)

Inne teksty autora

nostalgia
Dunmer z Morrowind
kompan
Dunmer z Morrowind
o miłości
Dunmer z Morrowind

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca