niepokoje (wiersz)

niepokoją mnie wrażliwe oczy matek

patrzą na synów od niedawna

jakby wszytkość świata miała odejść

jak tylko pójdą syny na wojnę

wyraźnie te oczy czekają

na to żeby włożona mądrość

w głowy ich młodych chłopców

ocalała przed durnotą starych

patrzących tylko na złoto

jeśli te matki mają rację

jeśli ich uczucia staną się prawdą

świat naszych głupich kłótni

stanie się nieważnym światem

zaczniemy marzyć o rzeczach

które teraz mamy i które

zaniedbane na co dzień wydają się

nieważne dla nikogo

nie stanie się samo nic złego

nic dobrego też nie

ale częścią świata jest

i zło i dobro przecież

jak ci młodzi żołnierze

dzisiaj jeszcze może w pieluchach

lub przedszkolu

załóż sobie siebie

w rzeczy która dzisiaj

pozostaje daleką 

niewyobrażalną stroną.