Zwiastuny wiosny (wiersz)

Budzi się ze snu przyroda cała,
Wiosna za progiem, jeszcze nieśmiała,
Jeszcze marudzi trochę zaspana, 
Boi się chłodu, jest nadąsana.

Kukła słomiana, Marzanną zwana
Śpiewnym pochodem w wodę rzucona. 
Znak, że już wiosna zimę spłoszyła.
Swoim nastrojem nas upoiła. 

W wiosennej szacie jak panna młoda 
Strojnie wygląda cała przyroda.
W parkach, w ogrodach słychać ćwierkanie,
Życiem rozbrzmiewa gniazdo bocianie.

Pachnie kwiatami w swej nowej szacie
W lasku polanka, ten obraz znacie;
Śnieżne zawilce, przylaszczek krocie,
A nieopodal kaczeńce w złocie.

Czar, urok, oczy pełne czułości,
Serca zniewala płomyk miłości.
Widzę twarz twoja, w piegach skąpaną, 
Pełną dwukropek i roześmianą. 

Ciepły zefirek z paryskim szykiem 
Bawi się twoich włosków kosmykiem,
Które w złocistych słońca promieniach
Pachną jak kwiaty w leśnych podcieniach.