Jamioł

Piaszczyste drogi, złoty piach ziemi

Unosi się płaszczem w słońcu

Pod kopytami puszczonych wolno koni

Gdzie pamięć i czas malowały obraz krwią

Na płótnie ziemi

Skąd jesteś?

Pamiętaj, tak jak to, dokąd zdążasz?

Biegnij wraz z wilkami nocą ku żerowi

Każdy ma swój cel, by przetrwać

Mokre od łez aniołów włosy ziół i traw

Które nad ranem urzeczone śpiewem

Dadzą się okryć białą chustą

By zapach i smak naparów leczył nas od trosk

Nikt cię nie widzi

Wszyscy czują twoją obecność

Oddech wiatru w firankach

Zapach świeć zgaszonych ręką twą w mroku

Każdy przychodzi nawet po śmierci

Dokończyć swoje sprawy

Doglądnąć włości, pogładzić zmęczone twarze śpiących

Strach w oczach psów, spokój duszy naszych

Żywi i umarli

Z siół rozrzuconych po całym świecie 

Pamiętajmy o sobie, w każdy czas

Czas życia i śmierci

Póki nie staniemy, gdzieś tam wysoko

Przychodźmy tam

Gdzie nasze serce i tęsknota

Przywołuje głos ojców