jesienią (wiersz)

świeży poranek

promień wpadł przez szkło

powiew wiatru zawirował liśćmi

porwał babie lato do tańca

złociste liście kołyszą

stare drzewa

szelestem szepczą

kanony piękna

czas senny zadumany

dalej ścieżki niewydeptane

napisałem imię

na ławce w parku

powiedział ktoś

wyglądaj miłości

przyjdzie z wiosną