za dużo (wiersz)

ile zła zmieści świat pod skrzydłami wiatru 

ile czekać wypatrywać oczy by zobaczyć 

to co ma się stać przestać się bać patrzeć 

dni płyną nieustanie godziny to chwile 

szybko się zbierać przed nadejściem 

być gotowym przed każdą drogą 

zasypiam wiem że nie warto noc krótka 

nad ranem sen najlepszy gdy budzik 

wyciąga ciało spod kołdry wprost do roboty 

mam dość tej nieprawdy tej odgrzanej zupy 

jest dobra tylko pomidorowa z rosołu z wczoraj 

zapominamy kto za nas umarł kto zdradził

na dworze zimno pada deszczyk

mam dość tego rapu tego ładu

wysiadam na stacji wypadam z gniazda