Magia księżyca (wiersz)

Sonet

Spacerkiem wędrujesz po niebie,

Dotykasz wszechświata granice, 

Z podziwem zerkamy na ciebie; 

Ty znasz ludzkich serc tajemnice.

Choć milczysz, cichutko, taktownie,

Nie obce ci żadne misteria,

Spoglądasz na świat nieco dumnie. 

Zachwyca cię gwiezdna sceneria. 

Lunatyk z tęsknotą cię wita,  

Gdyż łaknie magicznej światłości.  

Wędruje tak długo, aż świta,

Nie wiedząc o swej przypadłości.   

Swą tarczą ochraniasz me życie,

Zawdzięczam ci tu moje bycie.